Voedingssondes en sondevoeding

Wereldwijd neemt het aantal mensen met een voedingssonde snel toe. Dat betekent dat ook de huisarts geconfronteerd zal worden met patiënten die kunstmatig gevoed worden. Het zal bij deze patiënten dan meestal gaan om voeding via een zogeheten PEG-sonde. Maar ook patiënten met een neussonde (jong of oud) komt men steeds vaker tegen in de eerste lijn.

Sondevoeding krijgt ondertussen weinig aandacht in de artsenopleiding. Het inbrengen van sondes en toedienen van sondevoeding wordt in de praktijk meestal aan verpleegkundigen en verzorgenden overgelaten. Controle van de sonde vindt plaats in het ziekenhuis, bijvoorbeeld op de PEG-poli. Diëtisten adviseren over het soort voeding, over de hoeveelheid voeding en over de wijze van toediening. Sondevoeding is echter een medische behandeling. Een behandeling die veel complicaties en ethische dilemma’s kent. Daarom moeten artsen goed op de hoogte zijn van alle ins en outs van sondevoeding. Helaas wordt er naar sondes en sondevoeding weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan. Aanbevelingen hoe te handelen komen daarom vooral voort uit ‘best practices’. Het stoppen van eenmaal ingezette sondevoeding als deze geen zinnig doel meer heeft, is weer een verhaal apart en levert veel emoties op bij de familieleden/mantelzorgers. Zeker in een land waar mensen van verschillende culturele achtergrond met elkaar samenleven. Deze cursus gaat over de verschillende technieken van enterale (sonde-)voeding, over de indicaties, over de complicaties die kunnen optreden en ook over de ethische dilemma’s, die veelvuldig aan de orde zijn.